Hoe klein de wereld is… het voorwerk

Een boek schrijven waar een te vroeg overleden schrijver aan werkte tot zijn dood: hoe doe je dat?

 

Voor ik ging schrijven, dook ik in Walters materiaal. Donjah Hartsuijker kwam op mijn pad. Zij ondersteunde Walter bij zijn boeken met research en redactie en had na zijn overlijden het materiaal van de roman in wording geordend in de schrijfsoftware Scrivener. Ik bracht een middag bij haar thuis in Baarn door om inzicht te krijgen in al het materiaal. Het waren hoofdstukken, losse fragmenten en veel researchmateriaal, waaronder twee tassen met boeken over het Legion Freies Indien, Generaal Rommel en Texel.

Het was een nieuwe ervaring voor mij als schrijver om een verhaal dat van buiten naar me toe kwam, te verinnerlijken. In mijn vorige romans kwamen de verhalen van binnenuit en moest ik ze juist naar buiten brengen. Alleen door het boek helemaal te doorleven kon ik Walter, het verhaal én mijzelf recht doen.

De incubatietijd van Hoe klein de wereld is, waarin de personages en hun verhaal zich in mij nestelden, duurde enkele maanden. Af en toe schreef ik wat, vaak gingen er dagen of weken voorbij waarin ik weliswaar geen letter op papier kreeg, maar het verhaal voortdurend door mijn hoofd zoemde. Hoe boeiend het proces voor mij als schrijver ook was, de opluchting was groot toen ik het verhaal en de karakters eindelijk beethad en kon gaan schrijven. Meer over het schrijfproces op 4 januari 2025.